دانشآموز نوجوان ساکن محله هفتچنار اپلیکیشن «وکیلیار» را برای انجام کارهای حقوقی طراحی کرده است
در خانه بمانید و از حق خود آگاه شوید
فائزه توکلی
ماجرا را کسی جدی نمیگرفت. گویا عجیب بود که یک دختر پانزدهساله در سرش ایدهای داشته باشد. ایدهای که در این روزهای کرونایی و لزوم فاصلهگذاری فیزیکی، میتوانست گرهگشای افراد زیادی که مشکل حقوقی دارند و مجبور به مراجعه به دادگاه و وکیل و پیگیری موارد حاشیهای آن هستند، باشد.
اما جوینده یابنده است. «نسترن رحمانی» همسایه نوجوان ما در محله هفتچنار، همین دختر جویندهای بود که توانست با همراهی مدرسه استارتآپی ذوق (هلدینگ دانشبنیان ایدهپردازی ذوق) موفق شود اپلیکیشنی کاربردی را برای حل مشکلات حقوقی شهروندان با عنوان «وکیلیار» طراحی کند.
اپلیکشنی که علاوه بر درآمدزایی برای نسترن، باعث اشتغالزایی شماری از توانیابان هم شده است. در این گزارش، با «نسترن رحمانی» درباره نحوه طراحی اپلیکیشن یادشده گفتوگو کردیم. اگر شما هم دنبال راهاندازی یک کسب و کار استارتآپی هستید، خواندن این گزارش خالی از لطف نیست.
«نسترن رحمانی» همسایه ما در خیابان رنجبر محله هفتچنار در تکه دهم پایتخت، متولد سال ۱۳۸۴ است. این دختر نوجوان هممحلی چند ماه است که برای حل بسیاری از مشکلات حقوقی و آشنایی شهروندان با حقوق مدنیشان اپلیکیشن «وکیلیار» را طراحی کرده است. البته نسترن برای رسیدن به این موفقیت راه پرفراز و نشیبی را طی کرده است و به گفته خودش، برای ثبت و راهاندازی اپلیکشن وکیلیار کفش آهنین به پا کرد.
او با تعریف ماجرای شکلگیری این ایده سر صحبت را باز میکند: «در اوایل روزهای شیوع بیماری «کووید ۱۹» خانوادهام دچار یکسری مشکلات حقوقی شدند. با توجه به شرایط و تعطیلی بسیاری از نهادها و ارگانها پیگیری کارهای ما با مشکل مواجه شد.
خانوادهام برای گرفتن یک جواب درست و طی کردن روند اداری سختیهای فراوانی را تجربه کردند. چنین شد که ایده راهاندازی یک اپلیکشن حقوقی برای حل مشکلات افراد ناآگاه و کسانی که درگیر مسائل حقوقی هستند، به سرم زد. هدفم این بود که مردم اگرکاری دارند به جای ترددهای غیرضروری، بهویژه در این روزهای خاص، در خانه بمانند و کارهایشان انجام شود.»
ایدهپردازی با پرش از موانع
سلولهای خاکستری مغز نسترن حسابی به تکاپوی پردازش و تکمیل ایده طراحی یک اپلیکیشن جدید میافتد. اما یک دختر نوجوان برای روی کاغذ آوردن چنین ایدهای باید از کجا و با چه سرمایهای شروع کند!؟ او در اینباره توضیح میدهد: «به مطالعه مسائل حقوقی علاقهمند بودم. به همین دلیل در نخستین گام سعی کردم تا مطالعاتم را بیشتر کنم. سراغ آشنایی با دورههای آموزش مجازی کار با رایانه اپلیکشنهای مختلف رفتم.
با توجه به تعطیلی بیشتر مراکز آموزشی منبع مطالعاتم فضای مجازی بود. اما چون سنم کم بود، کسی حرفهایم را جدی نمیگرفت. وقتی موضوع را مطرح میکردم به نحوی همه از سر باز میکردند. فکر میکردند برای طراحی اپلیکشن هنوز خیلی کوچک و شاید هم بیاطلاع باشم.
از طرفی، حمایت از ایدهام نیازمند سرمایه بود. بسیاری فکر میکردند یک ایده نپخته در ذهنم نقش بسته است. بعضیها معتقد بودند، باید بزرگتر شوم و مطالعات بیشتری را انجام دهم و با پرداخت ذهنی و مطالعات تکمیلشدهتری به عملی شدن این ایده فکر کنم.»
اما نسترن قصه ما، دانشآموز کلاس نهم دبیرستان «زهرا مردانیآذر ـ شماره ۱۹»، از این موانع و جدی نگرفتنها ناامید نشد. بلکه برای ثبت و ارائه ایدهاش مصمم بود. آنقدر مطالعه و تحقیق کرد و همه موانع را پشت سر گذاشت تا به هدفش رسید.
حضور در مدرسه استارتآپی ذوق و ثبت ایده
«اما همیشه همه درها بسته نمیمانند. حتماً تلاش و پشتکار و پیگیریها برای انجام هرکاری ثمر و نتیجهای دارد.» نسترن با بیان این مطلب، به حمایتهای مادرش برای ثبت اپلیکیشن وکیل یار و حضورش در مدرسه استارتآپی ذوق اشاره میکند و میگوید: «مادرم چند ماه بود که در مدرسه استارتآپی ذوق در بخش حجره کارآفرینی ویژه بانوان آموزش میدید.
به پیشنهاد او در این مدرسه نامنویسی کردم تا دایره اطلاعات و یادگیریام بیشتر شود. حضور در این مدرسه کمک فراوانی به سازماندهی و انسجام ایدهام کرد.
استفاده از راهنماییهای «محمدمهدی ذوالفقاری» و «حمیدرضا قنبری» مدیران مدرسه استارتآپی ذوق، واقع در بوستان ۲۲ بهمن، باعث شد تا در طراحی اپلیکیشن دیدگاه علمی و مطالعه کامل و جامعتری داشته باشم تا اینکه در همین مدرسه پلتفرم رایگان برای ارائه ایده در اختیارم قرار گرفت. در مدرسه استارتآپی ذوق، مسابقه طراحی ایده و اپلیکیشن هم برگزار شد که با تشویق مادر اپلیکیشن وکیلیار را طراحی و در این مسابقه شرکت کردم. خوشبختانه این اپلیکیشن مورد قبول واقع شد.»